Φ.Ο.Λ. - ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΛΟΓΓΟΥ "Ο ΒΥΡΩΝ"


ΕΚΔΗΛΩΣΕIΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΛΟΓΓΟΥ

 

 

Το Δ.Σ. του ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΛΟΓΓΟΥ διοργάνωσε σε συνεργασία με το γραφείο MATTHEOS-TOURS - Αίγιο μια μονοήμερη ΕΚΔΡΟΜΗ για

Μονή Παναγίας Μαλεβής, Άγιος Πέτρος και
Άνω Δολιανά
(γιορτή κάστανου)

το Σάββατο, 4 Νοεμβρίου 2017.

    

 

 

Η Ιερά Μονή Μαλεβής

είναι ένα ιστορικό μοναστήρι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ. από το χωριό Άγιος Πέτρος σε υψόμετρο 903 μέτρων.

Η ονομασία Μαλεβή προέρχεται από την τοπική ονομασία της κορυφής του Πάρνωνα, Μαλεβός. Σύμφωνα με την παράδοση, η πρώτη μονή ιδρύθηκε κατά τον 8ο αιώνα σε διαφορετική θέση από την σημερινή. Η πρώτη μετακίνηση πραγματοποιήθηκε το 1320, σύμφωνα με χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου. Λίγα χρόνια αργότερα επαργυρώθηκε η θαυματουργή, μυροβλήζουσα εικόνα της Παναγίας, έργο πιθανόν του Ευαγγελιστή Λουκά. Στις αρχές του 17ου αι. η μονή λειτουργούσε, αφού το 1609 οι τουρκικές αρχές έδωσαν την άδεια να ανοικοδομηθεί ερειπωμένη εκκλησία στον Πλάτανο. Η δεύτερη μετακίνηση της μονής πραγματοποιήθηκε το 1616, σύμφωνα με κτητορική επιγραφή, από τον ηγούμενο Ιωσήφ Καρατζά. Τα επόμενα χρόνια στην μονή μόνασε ο Άγιος Νείλος ο μυροβλήτης (κατά κόσμον Νικόλαος Τερζάκης, †1651), ο οποίος αργότερα ασκήτευσε στο Άγιο Όρος.

Στις 8 Μαΐου 1786 οι Τούρκοι, προκειμένου να εκδικηθούν για την ήττα τους από τους κλέφτες του Ζαχαριά και τους Αγιοπετρίτες κλέφτες, με σημαντικότερους τους Θανάση Καράμπελα και Αντωνάκη Αλεβίζο, πυρπόλησαν την μονή. Κατά τα χρόνια της Επανάστασης του 1821, ο ηγούμενος της μονής, Καλλίνικος Τσιαμούρης, έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και βοήθησε αρκετά ως γιατρός πολλούς αγωνιστές και τον Δημήτριο Υψηλάντη. Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάς κατέστρεψε τη μονή. Χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, οι Γερμανοί βομβάρδισαν την μονή, γιατί εκεί στεγαζόταν νοσοκομείο που βοηθούσε τους αντάρτες του Πάρνωνα.

Η μονή
Το καθολικό της μονής ανήκει στον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο και εσωτερικά είναι αγιογραφημένο πρόσφατα. Στο πάνω μέρος του αύλειου χώρου, έχει χτιστεί πρόσφατα ένας βυζαντινού τύπου ναός αφιερωμένος στην Παναγία. Γύρω από το καθολικό υπάρχουν νεόκτιστα και ανακαινισμένα κελιά και βοηθητικοί χώροι καθώς και τα παρεκκλήσια του Αγίου Νείλου, του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Γεωργίου. Η Μονή Μαλεβής έχει μετόχι τον Άγιο Χαράλαμπο στο χωριό Κορακοβούνι. Η μονή μετατράπηκε σε γυναικεία το 1949 και απαριθμεί σήμερα 14 μοναχές. Το καθολικό της εορτάζει στην Απόδοση της Θεοτόκου, στις 23 Αυγούστου.

 

Ο Άγιος Πέτρος Αρκαδίας

είναι ένα ορεινό χωριό σε υψόμετρο 961 μέτρων χτισμένο στη βόρεια πλευρά του όρους Πάρνωνα 26 χλμ. νοτιοανατολικά της Τρίπολης. Το χωριό έχει παλιά αρχοντικά πυργόσπιτα, με σημαντικότερο την οικία του Τούρκου αγά Τρικαλίτη του 17η/18ου αιώνα και πολλές εκκλησίες, με σημαντικότερες τον Άγιο Πέτρο (19ος αιώνας), τα Εισόδια της Θεοτόκου και του Αγίου Νείλου.

Το χωριό αναφέρεται για πρώτη φορά το 1435 στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή. Το 1600 περίπου στο χωριό γεννιέται ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλήτης (ο κατά κοσμόν Νικόλαος Τερζάκης), ο οποίος μόνασε στην Μονή Μαλεβής και αργότερα στο Άγιο Όρος. Στο 18ο αιώνα ο Άγιος Πέτρος γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη λόγω του εμπορίου, με πληθυσμό τότε σχεδόν 4.000 κατοίκους και πάμπολλα αρχοντικά - πυργόσπιτα.

Επί Τουρκοκρατίας ο Άγιος Πέτρος γίνεται έδρα του Βιλαετίου Αγίου Πέτρου. Μετά το 1775 οι κλέφτες Γιάννης Καράμπελας, Αντωνάκης Αλεβίζος, πολεμούν και αντιστέκονται κατά των Τουρκαλβανών. Το 1786 οι δύο αυτοί κλέφτες, σε συνεργασία με τον Καπετάν Ζαχαριά και άλλους Αγιοπετρίτες, πολέμησαν τους Τούρκους στην Μονή Μαλεβής.

Με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας, το 1814, αρκετοί Αγιοπετρίτες αρχίζουν να συμμετέχουν, μεταξύ των οποίων ο προεστός Αναγνώστης Κονδάκης και ο ηγούμενος της Μονής Μαλεβής, Καλλίνικος Τσιαμούρης. Σημαντική ήταν η προσφορά του χωριού στην Επανάσταση του 1821. Στις 24 Μαρτίου 1821 ο Αναγνώστης Κονδάκης κηρύσσει την Επανάσταση στην περιοχή. Αρκετοί Αγιοπετρίτες, υπό τον Αναγνώστη Κονδάκη, συμμετείχαν με μεγάλη επιτυχία στις μάχες των Δολιανών και των Βερβένων, της Τριπολιτσάς, του Βαλτετσίου κ.ά., σε συνεργασία με τα άλλα στρατιωτικά σώματα της Κυνουρίας. Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς το χωριό, όπως και όλα τα άλλα χωριά της περιοχής. Τα επόμενα χρόνια ο Άγιος Πέτρος αποτέλεσε έδρα της Κοινότητας Αγίου Πέτρου. Το 1944, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς 48 άμαχοι κάτοικοι του Αγίου Πέτρου.

     Άγίος Πέτρος                                                                                                                                      Οικία του Τούρκου αγά Τρικαλίτη

 

 

Τα Άνω Δολιανά

Τα Άνω Δολιανά ...

... ένα πετρόχτιστο χωριό χτισμένο αμφιθεατρικά στις βόρειες πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 1000 μέτρων στην επαρχία Βόρειας Κυνουρίας. Ο οικισμός βρίσκεται στο νότιο περίγυρο της πεδιάδας της Τρίπολης μέσα στα έλατα, τις καστανιές, τα πλατάνια και τις κερασιές.
Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, όταν και ολοκληρώνεται το μάζεμα των καστάνων από τα δέντρα που αφθονούν στο χωριό, γίνεται η επονομαζόμενη

«Γιορτή Κάστανου»

κατά την οποία οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το κάστανο σε πολλές διαφορετικές συνταγές για φαγητά, γλυκά αλλά και λικέρ.

 

Η λεγόμενη Μάχη των Δολιανών δόθηκε στις 18 Μαΐου του 1821. Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς που κρατούσε με 200 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 2.000 Τούρκους που επιτίθεντο με πυροβολικό. Εκείνη τη μέρα πήρε το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος», διότι σύμφωνα με την παράδοση έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι του. Στη μνήμη του έχει αναγερθεί ανδριάντας στην είσοδο του χωριού και συγκεκριμένα στην περιοχή «ρέμα του Τσάκωνα», σημείο στο οποίο έγινε η μάχη.

Στα Άνω Δολιανά βρίσκεται το «Ιστορικό και Εθνογραφικό Μουσείο Δολιανών», αφιερωμένο στην ιστορική μάχη που έγινε στο χωριό αλλά και στην ευρύτερη λαογραφία της καθημερινότητας της περιοχής. Στεγάζεται στην οικία Χριστοφίλη, ένα από τα σπίτια στα οποία ταμπουρώθηκαν οι Έλληνες αγωνιστές, περιστατικό από το οποίο η οικία βαφτίστηκε «Το ταμπούρι του Νικηταρά».

    

    Το ταμπούρι του Νικηταρά

 


<- πίσω