Το Δ.Σ. του ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΛΟΓΓΟΥ διοργάνωσε σε συνεργασία με το γραφείο MATTHEOS-TOURS - Αίγιο μια διήμερη ΕΚΔΡΟΜΗ στην    Αγόριανη (Επτάλοφος),    Βόλο,    Πήλιο από το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου έως την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019. Κόστος συμμετοχής: 70,00 ΕΥΡΩ ανά άτομο

Η τιμή περιλάμβανε τις μετακινήσεις με πολυτελές πούλμαν, μια διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο «Αλέξανδρος» στο Βόλο με πρωινό καθώς και το τέλος διανυκτέρευσης (Ν.4389/2016). Με τη δήλωση συμμετοχής προκαταβάλλονταν 35,00 ΕΥΡΩ. Η εξόφληση γινόταν έως 25 Ιανουαρίου 2019. Περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής:    Δέσποινα Μανωλοπούλου, Τηλ. 6984 14 2411    Δήμητρα Πρίνου-Τσαμτσούρη, Τηλ. 6976 61 6337    Ελένη Ντούρου, Τηλ. 6974 66 8577

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΗΜΕΡΑ 1η: Συγκέντρωση των εκδρομέων ώρα 7.00 π.μ. και αναχώρηση μέσω Ρίου-Αντιρρίου και Ιτέας για Αράχωβα. Στάση για καφέ. Στη συνέχεια αναχώρηση για την Αγόριανη (Επτάλοφος) μέσω μαγευτικής ορεινής διαδρομής. Στάση , γεύμα, ελεύθερος χρόνος. Κατόπιν αναχώρηση για Βόλο, τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και υπόλοιπος χρόνος ελεύθερος. Διανυκτέρευση. ΗΜΕΡΑ 2η: Μετά το πρωινό , αναχώρηση για Πορταριά, Μακρυνίτσα στάση και περίπατος στο ωραιότερο Πηλιορείτικο χωριό – μπαλκόνι του Παγασητικού κόλπου και του Βόλου. Αναχώρηση για τα Χάνια, γεύμα και σχετική παραμονή. Μετά το φαγητό παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής μέσω Βόλου, Λαμίας, Άμφισσας με ενδιάμεση στάση για ξεκούραση. Άφιξη στο Λόγγο το βράδυ.

Η Αγόριανη

Η Αγόριανη ή Επτάλοφος είναι χωριό του νομού Φωκίδας χτισμένη σε υψόμετρο 830 έως 940 μέτρων στις βορειοανατολικές πλαγιές του Παρνασσού. Ο Επτάλοφος γνωρίζει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια λόγω της μικρής απόστασης που τον χωρίζει από τα χιονοδρομικά κέντρα του Παρνασσού, όπως επίσης και λόγω της θέσης του μέσα σε πανέμορφο ελατοδάσος. Κατά τους χειμερινούς μήνες είναι πολύ συνηθισμένη η χιονόστρωση μέσα στον οικισμό. Το χωριό υπέστη μεγάλες καταστροφές κατά την κατοχή από τους Γερμανούς κατακτητές, οι οποίοι τον Οκτώβριο του 1943 έκαψαν σχεδόν ολοσχερώς το χωριό ως αντίποινα για τη δράση ανταρτών στην περιοχή. Από τα 184 σπίτια που είχε τότε το χωριό κάηκαν τα 146 ενώ εκτελέστηκαν συνολικά 17 άμαχοι, οι 7 απ' τους οποίους ανήκαν στην ίδια οικογένεια.

                   Λαογραφικό μουσείο Αγόριανη - σύλλογος γυναικών

                   Λαογραφικό μουσείο Αγόριανη - σύλλογος γυναικών

                   Λαογραφικό μουσείο Αγόριανη - σύλλογος γυναικών

Ο Βόλος

Ο Βόλος είναι πόλη της Θεσσαλίας, κτισμένος στον μυχό του Παγασητικού κόλπου, κοντά στη θέση της αρχαίας Ιωλκού και στους πρόποδες του βουνού των Κενταύρων, του Πηλίου. Αποτελεί μία από τις πιο μεγάλες πόλεις και ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ελλάδας. Η περιοχή του Βόλου, η αρχαία Μαγνησία, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πρώτες περιοχές που κατοικήθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Οι οικισμοί που ανακαλύφθηκαν στα κοντινά χωριά Σέσκλο και Διμήνι χρονολογούνται από την 7η χιλιετία π.Χ., ενώ η πολιτισμική παρουσία στον χώρο συνεχίζεται αδιάκοπη μέχρι σήμερα.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ανέκοψε προσωρινά την εξέλιξη της πόλης. Την περίοδο 1941–1944 ο Βόλος δοκιμάστηκε σκληρά από την ιταλική και αργότερα τη γερμανική κατοχή. Η περίοδος αυτή είναι η μόνη κατά την οποία, ο πληθυσμός της πόλης παρουσίασε μείωση. Πολλά μέλη των αντιστασιακών οργανώσεων, αλλά και απλοί άμαχοι πολίτες βρήκαν τραγικό θάνατο στους δρόμους της πόλης, στους χώρους εκτέλεσης (όπως η πλατεία Ελευθερίας) και στη διαβόητη «Κίτρινη Αποθήκη», που οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους χρησιμοποιούσαν ως φυλακή. Η εβραϊκή κοινότητα του Βόλου, μία από τις αρχαιότερες της Ελλάδας είχε τις λιγότερες απώλειες από κάθε άλλη εβραϊκή κοινότητα στην Ελλάδα, χάρη στην έγκαιρη και δυναμική παρέμβαση και κινητοποίηση του ΕΑΜ–ΕΛΑΣ, αλλά και την επιτυχή συνεννόηση του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιωακείμ και του Αρχιραββίνου Βόλου Μωϋσή Πέσαχ για την εκκένωση του Βόλου από τους εβραϊκής καταγωγής πολίτες, έπειτα και από τον εκτοπισμό των εβραίων της Θεσσαλονίκης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σήμερα, η εβραϊκή παροικία του Βόλου αριθμεί μόνον εκατό περίπου ψυχές, επειδή οι περισσότεροι Εβραίοι εγκατέλειψαν τον Βόλο μετά τον πόλεμο για να εγκατασταθούν στο Ισραήλ ή αλλού. Μεταπολεμικά ο Βόλος εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα πολεοδομικά συγκροτήματα της Ελλάδας, από οικονομική και δημογραφική άποψη. Αξιοθέατα και μουσεία: • Το Κάστρο του Βόλου, στη σημερινή συνοικία Παλαιά του δυτικού τομέα της πόλης, χτίστηκε στα μέσα του 6ου μ.Χ. αιώνα. Στη συνοικία των Παλαιών και στο υπόγειο γκαράζ του πολυχώρου 'Village' μπορεί κανείς να θαυμάσει τα εντυπωσιακά, αναδεδειγμένα από την αρχαιολογική Υπηρεσία, Ρωμαϊκά Λουτρά. • Το Πάρκο του Αναύρου, απέναντι από το Μουσείο, με αντιπροσωπευτικά δείγματα μοντέρνας γλυπτικής. Το 1988 πραγματοποιήθηκε στην πόλη συμπόσιο Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών-γλυπτών. Οι παρευρισκόμενοι δώρισαν στην πόλη όσα έργα δημιούργησαν τη χρονική περίοδο του συμποσίου, τα οποία και κοσμούν το πάρκο. • Το Σπίτι με το Τριαντάφυλλο, στη διασταύρωση των οδών Ανθίμου Γαζή και Βλαχάβα, όπου έζησε η ζωγράφος Χρυσούλα Ζώγια. • Τo Μουσείο της Πόλης του Βόλου, το οποίο αφηγείται την ιστορία της πόλης του Βόλου και της πόλης των προσφύγων, της Νέας Ιωνίας, μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό, ακουστικές μαρτυρίες και επιλεγμένα αντικείμενα. Επίσης, φιλοξενεί μοναδικές περιοδικές εκθέσεις όλο τον χρόνο, οι οποίες καλύπτουν όλους τους επιστημονικούς κλάδους και τις περιόδους της τοπικής ιστορίας. Το Μουσείο αποτελεί πρότυπο του είδους του σε όλη την Ελλάδα και έχει βραβευθεί από το Μουσείο Μπενάκη. Επιπλέον είναι δυνατόν να παρέχει και οργανωμένες ξεναγήσεις. • Το Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου, που περιλαμβάνει ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας (Ιωλκός, Φέρραι, Δημητριάδα) από την προϊστορική εποχή έως και τα ρωμαϊκά χρόνια. • Το Λαογραφικό Κέντρο Κίτσου Μακρή στεγάζεται στο σπίτι του λαογράφου, στην οδό Κίτσου Μακρή 38, και ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Περιλαμβάνει τη λαογραφική συλλογή του σημαντικού ερευνητή, με μοναδικά στο είδος τους εκθέματα, την 4.000 τόμων βιβλίων βιβλιοθήκη του και το αρχείο του, με 2.500 διαφάνειες και 4.000 φωτογραφίες, σε πολλές από τις οποίες απεικονίζονται θησαυροί της λαϊκής μας παράδοσης που δε σώζονται σήμερα. • Tο Τυπογραφικό Μουσείο της εφημερίδας «Η Θεσσαλία», η οποία εκδίδεται αδιαλείπτως από το 1898, αποτελεί ένα ξεχωριστό τυπογραφικό μουσείο. Σε μία αίθουσα 350 τ.μ. των εγκαταστάσεων της εφημερίδας, στη Βιομηχανική Περιοχή (ΒΙ.ΠΕ.) Βόλου, φιλοξενούνται εκατό χρόνια Ιστορίας και τεχνολογικών εξελίξεων. • Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Βόλου βρίσκεται στην οδό Μικρασιατών 1 με Ζάχου και φιλοξενεί πετρώματα, ορυκτά και απολιθώματα από τη Θεσσαλία και την Ελλάδα γενικότερα. • Στον όροφο κτιρίου του σταθμού του Εβαρίστο ντε Κίρικο που παραμένει ίδιος από το 1882 στεγάζεται το Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλίας, που φιλοξενεί πλούσιο σιδηροδρομικό, κειμηλιακό και τεκμηριωτικό υλικό.

Η Πορταριά

Η Πορταριά είναι παραδοσιακός οικισμός του νομού Μαγνησίας, χτισμένη στις δυτικές πλαγιές του Πηλίου βόρεια του Βόλου. Αποτελεί κεφαλοχώρι της περιοχής, καθώς γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στο παρελθόν και σήμερα εξακολουθεί να διατηρεί τον πληθυσμό της χάρη κυρίως στις τουριστικές επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό στοιχείο της Πορταριάς είναι τα μεγάλα της αρχοντικά, θεσσαλομακεδονικού ρυθμού με σκεπή από πέτρινες πλάκες. Τα περισσότερα από αυτά σήμερα είναι ανακαινισμένα και λειτουργούν ως ξενώνες. Η Πορταριά υπήρξε ένα από τα κύρια κέντρα της Θεσσαλικής επανάστασης του 1878. Με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881, εντάσσεται στο ελληνικό κράτος και ορίζεται έδρα του δήμου Ορμινίου. Από το 2011 ανήκει διοικητικά στον Δήμο Βόλου.

Η Μακρινίτσα

Η Μακρινίτσα, χτισμένη στις δυτικές πλαγιές του Πηλίου βόρεια του Βόλου, είναι από τα τουριστικότερα ορεινά χωριά της Ελλάδας και φημίζεται για το παραδοσιακό της χρώμα, την ιδιαίτερη πηλιορείτικη αρχιτεκτονική της και για την εξαιρετική θέα που διαθέτει προς τον Βόλο και τον Παγασητικό κόλπο. Για τον λόγο αυτό χαρακτηρίζεται "μπαλκόνι του Πηλίου". Στην πανέμορφη πλατεία της Μακρινίτσας υπάρχει το Καφενείο Θεόφιλος που είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό για μια ζωγραφιά του φημισμένου λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ (1870 – 24 Μαρτίου 1934). Σήμερα το κτήριο έχει χαρακτηριστεί "ιστορικό διατηρητέο μνημείο" και είναι ιδιοκτησία της Κοινότητας Μακρινίτσας.

Η σύνθεση της τοιχογραφίας περιγράφει ένα γλέντι στο στρατόπεδο του Κατσαντώνη μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον, με ένα ποταμάκι στο κάτω τμήμα της. Κυρίαρχη φιγούρα, ο Κατσαντώνης ξεχωρίζει από τους συντρόφους του, λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους του, ενώ έχει στα πόδια του το όπλο και παίζει ταμπουρά. Οι υπόλοιποι αγωνιστές σουβλίζουν αρνιά, παίζουν μουσική, γλεντούν και χορεύουν. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Le Corbuisier γράφει για το Θεόφιλο σε ένα άρθρο του μεταξύ άλλων : "...Είναι ζωγράφος γεννημένος από το ελληνικό τοπίο. Μέσω του Θεόφιλου, ιδού το τοπίο και οι άνθρωποι της Ελλάδας: κοκκινόχωμα, πευκότοπος και ελαιώνας, θάλασσα και βουνά των θεών, άνθρωποι που λούονται σε μια τολμηρά επικίνδυνη ηρεμία ...". Επίσης στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας στεγάζεται και το Βυζαντινό Μουσείο Μακρινίτσας "Οξεία Επίσκεψις" το οποίο φιλοξενεί κειμήλια από τον 13ο αιώνα. Είναι μοναδικό του είδους του για την ευρύτερη περιοχή, ενώ φιλοξενεί και εκπαιδευτικά προγράμματα σχολείων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Τα Χάνια

Τα Χάνια Πηλίου είναι ορεινός οικισμός του νομού Μαγνησίας. Είναι χτισμένα σε υψόμετρο 1.190 μέτρων στις πλαγιές του Πηλίου και αποτελούν τον ορεινότερο οικισμό του νομού Μαγνησίας. Βρίσκονται πάνω στον επαρχιακό δρόμο Βόλου-Ζαγοράς, σε απόσταση 26 χιλιομέτρων από τον Βόλο. Το χωριό πήρε το όνομά του από τα παλιά χάνια, στα οποία φιλοξενούνταν όσοι ταξίδευαν στην περιοχή. Τα Χάνια ανήκουν στο Δημοτική Ενότητα Αγριάς του Δήμου Βόλου και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 57 κάτοικοι. Στα Χάνια λειτουργεί το χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου και γι' αυτό τον λόγο προσελκύουν πολλούς επισκέπτες κατά τους χειμερινούς μήνες.