ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ - 14 Νοεμβρίου 2021

Ο ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΛΟΓΓΟΥ "Ο ΒΥΡΩΝ" διοργάνωσε σε συνεργασία με το γραφείο MATTHEOS-TOURS - Αίγιο ημερήσια Εκδρομή στα Καλάβρυτα την Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021.

Κόστος συμμετοχής: 13 €/άτομο. Η μετάβαση από Καλάβρυτα προς Διακοπτό μπορεί να γίνει προαιρετικά με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο. Η επιβάρυνση θα είναι 7,10 €. Δηλώσεις συμμετοχής έως Πέμπτη 4 Νοεμβρίου. Με τη δήλωση συμμετοχής θα καταβάλλεται όλο το ποσό. Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής:    Μανωλοπούλου Δέσποινα, τηλ.6984 1424 11    Πρίνου-Τσαμτσούρη Δήμητρα, τηλ.6976 6163 37 Θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα κατά της πανδημίας. (Πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης ή εργαστηριακό rapid test) Πρόγραμμα εκδρομής 14 Νοεμβρίου 2021 ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ Συγκέντρωση των εκδρομέων στο πηγάδι 08.00 π.μ. και αναχώρηση για το Μέγα Σπήλαιο, σύντομη στάση για προσκύνημα στο μοναστήρι. Έπειτα θα συνεχίσουμε για το κέντρο των Καλαβρύτων όπου θα απολαύσουμε τον πρωινό μας καφέ. Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε τη Μονή της Αγίας Λαύρας και τον τόπο θυσίας στο λόφο του Καπή. Επιστροφή στο κέντρο και προαιρετική επίσκεψη στο Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος (Είσοδος για γκρουπ: 2,00 € το άτομο). Μεσημεριανό φαγητό στις ταβέρνες της πόλης και απολαυστικό γαλακτομπούρεκο με καφεδάκι νωρίς το απόγευμα. Οι εκδρομείς που επιστέφουν με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο θα πρέπει να βρίσκονται στης 4.30 μ.μ. στο σταθμό. Οι υπόλοιποι εκδρομείς θα επιβιβαστούν στο λεωφορείο με προορισμό το Διακοπτό όπου θα παραλάβουμε και τους υπόλοιπους από τον οδοντωτό και θα συνεχίσουμε για την επιστροφή στο Λόγγο. Τα Καλάβρυτα Τα Καλάβρυτα είναι μικρή ορεινή κωμόπολη του Νομού Αχαΐας. Είναι χτισμένα στα Αροάνια Όρη (Χελμό) σε υψόμετρο 735 μέτρων. Αποτελούν έδρα του ομώνυμου Δήμου, καθώς και της άλλοτε ομώνυμης Επαρχίας. Ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την εθνική απογραφή του 2011 ανέρχεται σε 1.674 μόνιμους κατοίκους, ενώ τα καθιστά ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του νομού και το σημαντικότερο της ενδοχώρας του ανατολικού τμήματός του. Το 2001 είχαν 1.679 μόνιμους κάτοικους. Τα Καλάβρυτα σήμερα αποτελούν πόλο έλξης τουριστών κυρίως κατά την χειμερινή περίοδο καθώς διαθέτουν μία από τις καλύτερες υποδομές χειμερινού τουρισμού στην Ελλάδα λόγω κυρίως του χιονοδρομικού κέντρου που βρίσκεται εκεί. Υπολογίζεται ότι στην περιοχή των Καλαβρύτων είναι διαθέσιμες 2.000 περίπου κλίνες. Τα Καλάβρυτα καθώς και η γύρω αλλά και η ευρύτερη περιοχή χαρακτηρίζονται από πλούσια φυσική ομορφιά και έχουν ποικίλα φυσικά και ανθρωπογενή αξιοθέατα. Το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας. Αξιόλογους προορισμούς στην περιοχή των Καλαβρύτων και σε κοντινές τοποθεσίες αποτελούν επίσης τα δύο ιστορικά μοναστήρια, της Αγίας Λαύρας και του Μεγάλου Σπηλαίου, το Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος που στεγάζεται στο παλιό δημοτικό σχολείο της πόλης, το πλατανόδασος των πηγών Αροανίου ποταμού στο Πλανητέρο, τα Ύδατα της Στυγός στον Χελμό εκεί απ' όπου πηγάζει ο ποταμός Κράθις, όπως επίσης το Σπήλαιο των Λιμνών κοντά στο χωριό Καστριά και το Φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού που το διασχίζει ο περίφημος Οδοντωτός Σιδηρόδρομος. Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος εγκαινιάστηκε το 1896 και κατασκευάστηκε για να συνδέσει σιδηροδρομικώς το Διακοπτό με τα Καλάβρυτα. Αποτέλεσε ένα από τα δυσκολότερα έργα για την εποχή του λόγω του ιδιαίτερα δύσβατου εδάφους αλλά και του μεγάλου υψομέτρου στο οποίο κατέληγε, καθώς ο Οδοντωτός αποτελεί τον ορεινότερο σιδηρόδρομος της Ελλάδας. Για να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες ο σιδηρόδρομος κατασκευάστηκε με την τεχνική της οδόντωσης κατά την οποία το τραίνο γαντζώνεται, χρησιμοποιώντας κατάλληλα γρανάζια, σε οδοντωτές σιδηροτροχιές στις διαδρομές όπου η κλίση του εδάφους υπερβαίνει το 10%. Ο σιδηρόδρομος διασχίζει το Φαράγγι του Βουραϊκού περνώντας σε μεγάλο μήκος του από σήραγγες και γέφυρες, καλύπτοντας συνολικά απόσταση 22 περίπου χιλιομέτρων. Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για τουριστική περιήγηση σε μία από τις ομορφότερες και εντυπωσιακότερες διαδρομές της Ελλάδας και της Ευρώπης, ενώ επίσης κάθε χρόνο κατά την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, διοργανώνεται από το «Σύλλογο Ορειβασίας και Χιονοδρομίας Καλαβρύτων», το «Πανελλήνιο Πέρασμα» του φαραγγιού με τη συμμετοχή εκατοντάδων ορειβατών και πεζοπόρων. Η σφαγή των Καλαβρύτων Τα Καλάβρυτα υπήρξαν μία από τις περιοχές της Ελλάδας που βίωσαν με τον σκληρότερο τρόπο τα ναζιστικά γερμανικά αντίποινα κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 ο γερμανικός στρατός κατοχής εκτέλεσε σχεδόν όλο τον ανδρικό πληθυσμό (τους περισσότερους πάνω από την ηλικία των 12) των Καλαβρύτων και έκαψε ολοσχερώς την πόλη. Για τον αριθμό των θυμάτων και των επιζώντων από τη σφαγή της 13ης Δεκεμβρίου αλλά για το συνολικό αριθμό των θυμάτων από την επιδρομή των Γερμανών στην περιοχή, έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς αντιφατικοί αριθμοί. Οι περισσότερες αναφορές κάνουν λόγο για περισσότερους από 800 νεκρούς. Τα Καλάβρυτα είναι σήμερα χαρακτηρισμένος μαρτυρικός οικισμός. Στο ρολόι της εκκλησίας, οι δείκτες έχουν σταματήσει στης 13:34, την ώρα της σφαγής. Κάθε χρόνο στις 13 Δεκεμβρίου, οι κάτοικοι των Καλαβρύτων συγκεντρώνονται κάτω από τον σταυρό και τα θύματα μνημονεύονται με την ανάγνωση των ονομάτων τους. Στις αίθουσες του παλιού δημοτικού σχολείου στεγάζεται σήμερα το "Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος".       Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος            Μάθετε περισσότερα ... Το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας Το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας βρίσκεται περίπου 4 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Καλαβρύτων επάνω σε λόφο στους πρόποδες του όρους Βελιά και σε υψόμετρο 933 μέτρων. Η Αγία Λαύρα είναι ιστορική μονή, μια από τις αρχαιότερες μονές του ελληνικού και κυρίως του πελοποννησιακού χώρου, γνωστή ως τόπος έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, σύμφωνα με διαδεδομένη στην Ελλάδα εξιστόριση. Σύμφωνα με άλλες απόψεις το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί απλώς θρύλο. Στις 25 Μαρτίου 1821, ο Μητροπολίτης Πατρών Γερμανός ευλόγησε τη σημαία των αγωνιστών της απελευθέρωσης στο κοντινό μοναστήρι της Αγίας Λαύρας. Έκτοτε, το μοναστήρι αποτελεί εθνικό προσκύνημα και η 25η Μαρτίου έχει γίνει Εθνική Επέτειος. Η Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Η Μονή βρίσκεται δέκα χιλιόμετρα βορειανατολικά των Καλαβρύτων. Είναι κτισμένη στο άνοιγμα ενός μεγάλου φυσικού σπηλαίου (απ' όπου και το όνομα της) της οροσειράς του Χελμού, επάνω από την απότομη χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού, σε υψόμετρο 899 μέτρων. Απόλυτα εναρμονισμένο με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο της περιοχής το οκταώροφο συγκρότημα της Μονής καθηλώνει και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη. Το καθολικό της Μονής σκαμμένο στο βράχο, είναι ναός σταυροειδής, εγγεγραμμένος με δύο νάρθηκες. Ο κυρίως ναός έχει τοιχογραφίες του 1653, αξιόλογα μαρμαροθετήματα στο δάπεδο, ξυλόγλυπτο τέμπλο κ.λ.π. ενώ στο νάρθηκα οι τοιχογραφίες ανάγονται στις αρχές του 19ου αιώνα. Η Μονή, η οποία θεωρείται η αρχαιότερη στην Ελλάδα, κτίστηκε το 362 μ.Χ. από τους Θεσσαλονικείς αδερφούς μοναχούς, Συμεών και Θεόδωρο. Ενώ οι δύο αδελφοί βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα, είδαν ο καθένας ξεχωριστά μια οπτασία με την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα και να βρουν την Ιερή Εικόνα της Παναγίας από μαστίχα και κερί, φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Υστέρα από αλλεπάλληλες περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν εδώ το 362 μ.Χ. την κόρη Ευφροσύνη, βοσκοπούλα από το χωριό Γαλατά (Ζαχλωρού). Η Ευφροσύνη τους οδήγησε στο σπήλαιο που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερή Εικόνα, την οποία είχε ανακαλύψει νωρίτερα η ίδια «Θεία Βουλή», και με την οδηγία ενός τράγου από το κοπάδι της, που πήγαινε στο σπήλαιο για να πιει νερό από την πηγή που βρισκόταν εκεί. Η πηγή αυτή του σπηλαίου - μαρμάρινη κατόπιν - αποτελεί σήμερα, το γνωστό με το όνομα «η Πηγή της Κόρης», άγιασμα, ενώ η Ευφροσύνη τιμάται ως Αγία. Η Ιερή Εικόνα, σύμφωνα με την παράδοση, βρισκόταν δίπλα στην πηγή και φυλασσόταν από ένα φοβερό δράκο ο οποίος σκοτώθηκε από κεραυνό όταν επιτέθηκε στους δύο μοναχούς που προσπαθούσαν να καθαρίσουν το ιερό χώρο από την πυκνή βλάστηση. Στη συνέχεια οι δύο μοναχοί κατασκεύασαν μικρό ναό και μερικά μικρά κελιά με την συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν δια να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου. Πολλοί μάλιστα από τους πιστούς παρέμεναν για άσκηση. Σιγά - σιγά η Μονή έγινε μία από τις πλέον «πολυμονάχους Μονάς» και γνώρισε μεγάλη ακμή και αίγλη. Ο αρχικός ναός σωζόταν μέχρι το 1934, οπότε και καταστράφηκε από πυρκαγιά. Στην περιουσία της Μονής περιλαμβάνονταν ακίνητα στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στη Θεσσαλονίκη, και μεγάλες εκτάσεις στην Αχαΐα και την Ηλεία, τα λεγόμενα "Μετόχια". Η Μονή καταστράφηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές από πυρκαγιές, το 840, το 1400, το 1640 και το 1934. Πάντοτε όμως η Αγία Εικόνα σωζόταν με τρόπο θαυμαστό. Ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Γέρων φέρεται να ξανάχτισε το μοναστήρι το 1285 μετά από πυρκαγιά. Το Μέγα Σπήλαιο έπαιξε σημαντικό ρόλο στις εξεγέρσεις κατά των Τούρκων. Το 1770 ο μητροπολίτης Πατρών Παρθένιος επικεφαλής ενόπλων πολιόρκησε τα Καλάβρυτα. Τότε ο ηγούμενος της Μονής του Μ. Σπηλαίου με άλλους μοναχούς και με τον σταυρό ανά χείρας πήγε στα Καλάβρυτα όπου μεσολαβώντας κατόρθωσε να παύσει η πολιορκία και να αποχωρήσουν ασφαλείς οι Τουρκικές οικογένειες. Χάρη σ' αυτή την πράξη του ηγουμένου, όταν κατόπιν κατεστάλη η επανάσταση και ορδές Αλβανών λεηλατούσαν την Πελοπόννησο, η Μονή κατόρθωσε να διασωθεί και ταυτόχρονα να σώσει και πολλές ζωές Ελλήνων. Κατά την Επανάσταση του 1821 η Μονή αποτέλεσε φάρο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού αλλά και κέντρο αντίστασης κατά των κατακτητών και παρότι δέχτηκε πολλές επιθέσεις, ποτέ δεν κατακτήθηκε. Το γεγονός που ξεχώρισε ήταν η απόκρουση της επέλασης του Ιμπραήμ τον Ιούνιο του 1827. Την 21 Ιουνίου οι Οθωμανοί Σαμή Εφέντης και Σεχνετζίπ Εφέντης, υπό τις διαταγές του Ιμπραήμ, κάλεσαν τους μοναχούς να του παραδώσουν το Μοναστήρι γράφοντας μεταξύ άλλων: «Ηγούμενε θέλει στοχασθής τούτο το κίνημα των Ρωμαίων δεν θέλει έυγη σε κεφάλι, λοιπόν σαν φρόνιμος όπου είσαι στοχάσου βαθιά πως δεν ευρίσκεις καλό τέλος και θα είσαι νικημένος». Την 22 Ιουνίου δόθηκε η ιστορική απάντηση του τότε ηγούμενου Δαμασκηνού στους Τούρκους: «… δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον διότι είμεθα ωρκισμένοι εις την πίστιν μας, ή να ελευθερωθούμεν ή να αποθάνωμεν πολεμούντες, και κατά το αϊνί μας δεν γίνεται να χαλάση ο ιερός όρκος της Πατρίδος μας. … αν έλθεις εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης, δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής… θα είναι εντροπή σου και τότε οι Έλληνες θα εγκαρδιωθούν και θα σε κυνηγούν πανταχού. …». Και πραγματικά ο στρατός του Ιμπραήμ αναγκάσθηκε να αποσυρθεί μετά από μάχη της 24 Ιουνίου, χάρη στη γενναία άμυνα από τους Πετμεζαίους και τον Φωτάκο. Στους νεότερους χρόνους καταστράφηκε πάλι από πυρκαγιά και ανοικοδομήθηκε το 1937, έχοντας τεθεί υπό την αιγίδα του Βασιλέως Γεωργίου Β΄ που θεμελίωσε και τη νέα πτέρυγά της. Το Δεκέμβριο του 1943 τα Ναζιστικά στρατεύματα λεηλάτησαν το μοναστήρι και εκτέλεσαν 16 άτομα, επισκέπτες, υποτακτικούς αλλά και μοναχούς. Ακόμη εννέα μοναχοί εκτελέστηκαν στη θέση «Ψηλός Σταυρός». Τα εναπομείναντα κελιά από την πυρκαγιά του 1934, πυρπολήθηκαν. Μετά τον πόλεμο ανεγέρθηκαν νέα κτίρια.