Λευκάδα . . . Λόγω της γεωγραφικής της θέσης (οι ακτές της βρίσκονται πολύ κοντά μ' εκείνες της ηπειρωτικής Ελλάδας τις οποίες τις χωρίζει ο ιστορικός πορθμός του Δρεπάνου) συνδέεται με την Αιτωλοακαρνανία με μια πλωτή γέφυρα μήκους περίπου 20 μέτρων. Μαζί με την Εύβοια είναι τα δυο μοναδικά νησιά στην Ελλάδα στα οποία η πρόσβαση γίνεται οδικώς. Το ψηλότερο βουνό είναι τα Σταυρωτά, με απότομες πλαγιές και ύψος 1.184 μέτρα. Ιστορία - Μυθολογία Αρχαιότητα Το όνομά της η Λευκάδα το πήρε από το "ακρωτήριο Λευκάτα" η αλλιώς "Κάβος της Κυράς", που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του νησιού. Το ακρωτήριο στην αρχαιότητα ονομαζόταν "Λευκάς πέτρα" ή "Λευκάς άκρα". Ένας μύθος λέει ότι η ποιήτρια Σαπφώ, από τη νήσο Λέσβο, πήδηξε από το βράχο του ακρωτηρίου για να απαλλαγεί από τον έρωτά της για τον Φάωνα. Κοντά σ' εκείνη την περιοχή υπάρχει και ο ναός του θεού Απόλλωνα, στον οποίον είναι αφιερωμένος ο λευκός βράχος. Πολλοί μύθοι σχετίζουν τη Λευκάδα με τη θεά του έρωτα Αφροδίτη (μυθολογία) και τον Οδυσσέα, τον ήρωα που περιγράφει ο Όμηρος. Ο Γερμανός αρχαιολόγος Βίλελμ Ντέρπφελντ ξεκίνησε ανασκαφές σε διάφορες περιοχές του νησιού ανακάλυψε ευρήματα από την εποχή του Χαλκού (2000 π.χ.) και διατύπωσε τη θεωρία ότι η Λευκάδα είναι η Ομηρική Ιθάκη και το Παλάτι του Οδυσσέα ήταν στο Νυδρί Λευκάδας, στη νότια ακτή του νησιού. Λίγο έξω από την πόλη και πιο συγκεκριμένα κοντά στο Καλλιγόνι υπάρχουν ερείπια της αρχαίας πόλης Νήρικος, η οποία υπήρξε η πρώτη πόλη του νησιού. Γύρω γύρω από την πόλη είχε κτιστεί ένα μεγάλο τείχος, κομμάτι του οποίου σώζεται μέχρι και σήμερα. Οι ισχυρισμοί για την ταυτότητα με την Ομηρική Ιθάκη ενισχύονται με τοπικούς θρύλους σύμφωνα με τον οποίους η Ιθάκη είχε σύνδεση με τη στεριά, αυτό συμβαίνει με τη Λευκάδα η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι νησί, συνδέεται με τη γειτονική Ακαρνανία με ένα στενό μονοπάτι. Ο Στράβων καταγράφει τις δυτικές ακτές της Ακαρνανίας ως Λευκάδα, ήταν αποικία των Κορινθίων, συμμετείχαν και έποικοι από την Κέρκυρα. Η αρχαία αποικία ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π΄Χ. λίγο νότια από τη σημερινή πρωτεύουσα του νησιού. Η Λευκάδα έχει πάρει μέρος σε πολλές μεγάλες μάχες στο παρελθόν, όπως η ναυμαχία της Σαλαμίνας και η μάχη των Πλαταιών κατά τους περσικούς πολέμους, καθώς και στον Πελοποννησιακό πόλεμο στο πλευρό των Σπαρτιατών. Ακολούθησε πιστά και τον Μέγα Αλέξανδρο στην τεράστια εκστρατεία του. Φαίνεται ότι από τους ακολούθους αυτούς ιδρύθηκε η ομώνυμη πόλη στην παραλιακή Συρία, καθώς και μια άλλη κοντά στη Δαμασκό. Τη Λευκάδα κατέκτησε τον 3ο αιώνα π.Χ. ο τύραννος Αγαθοκλής των Συρακουσών. Πρώτα Βυζαντινά χρόνια Πιο παλιά το νησί ονομαζόταν Αγία Μαύρα παίρνοντας το όνομα αυτό από τον ομώνυμο ναό που ήταν κτισμένος μέσα στο κάστρο της Αγίας Μαύρας, το οποίο βρίσκεται απέναντι από την πόλη της Λευκάδας και το οποίο αποτελούσε πρότυπο οχυρωματικής τέχνης. Για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα η πόλη της Λευκάδας ήταν κτισμένη γύρω από αυτό το κάστρο, αργότερα όμως οι Βενετοί τη μετέφεραν στη σημερινή της θέση. Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τη Λευκάδα στα πρώτα Βυζαντινά χρόνια που βρισκόταν στο επίκεντρο μεγάλων ταραχών. Σε αντίθετη ωστόσο με την απέναντι ηπειρωτική γη που εγκαταστάθηκαν από τον 6ο - 8ο αιώνα πολλοί Σλάβοι δεν βρέθηκε καμιά ένδειξη στη Λευκάδα για Σλαβική εγκατάσταση. Οι πληροφορίες εξακολουθούν να είναι σπάνιες και τη Μέση Βυζαντινή Περίοδο. Το νησί συμμετείχε ως επισκοπή στο Τέταρτο Συμβούλιο της Κωνσταντινούπολης (870), ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ (886-912) την προβίβασε σε επισκοπή. Η Λευκάδα ανήκε διοικητικά τη Βυζαντινή περίοδο στο Θέμα Κεφαλληνίας. Ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνας επισκέφτηκε το νησί στη διάρκεια μιας αποστολής του στην Κωνσταντινούπολη (968), δέχτηκε λεηλασίες από τον επίσκοπο Ντάγκομπερτ της Πίζα (1099), την καταγράφει τέλος στα μέσα του 12ου αιώνα ο διάσημος Άραβας γεωγράφος Μουχάμαντ αλ-Ιντρίσι. Μεσαίωνας Η Βυζαντινή αυτοκρατορία παραχώρησε στο νησί πολλά προνόμια στη Δημοκρατία της Βενετίας (1198), μετά τη διάλυση της αυτοκρατορίας η Λευκάδα έγινε μερίδιο των Βενετών (1204). Η Λευκάδα όμως κυβερνήθηκε όπως φαίνεται τα επόμενα χρόνια από το Δεσποτάτο της Ηπείρου, η κατοχή ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται μέχρι το 1259. Το όνομα "Σάντα Μαύρα" παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα τέλη του 13ου αιώνα (1292) όταν πλοία από τη Δημοκρατία της Γένοβας λεηλάτησαν το νησί. Ο δεσπότης της Ηπείρου Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας παραχώρησε τη Λευκάδα στον γαμπρό του Παλατίνο Κόμη της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου Ιωάννη Α΄ Ορσίνι (1293). Ο Ιωάννης Α΄ Ορσίνι αμέσως μετά ζήτησε την άδεια από τον βασιλιά της Νάπολης Κάρολο τον Χωλό να οικοδομήσει στο νησί ένα κάστρο ώστε να προστατέψει το νησί από τις επιδρομές των πειρατών. Λίγο καιρό αργότερα κτίστηκε μέσα στο κάστρο και ο ναός της Αγίας Μαύρας από τον οποίο δανείστηκε το όνομά του και το κάστρο. Η Οικογένεια Ορσίνι έχασε τη Λευκάδα όταν ο Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν παραχώρησε το κάστρο "Σάντα Μαύρα" και το νησί στον Βενετό Γρατιανού Ζώρζη. Τη διετία 1360/1362 ο Λεονάρδος Α΄ Τόκκος κατέλαβε τη Λευκάδα και πήρε τον τίτλο του "δούκα", το νησί αναφέρεται στις δυτικές πηγές σαν "δουκάτο". Οι κάτοικοι είχαν ζητήσει βοήθεια από τον Λεονάρδο, ο οποίος τους είχε υποσχεθεί συμμετοχή στη τοπική διοίκηση, σεβασμό στη περιουσία και τη θρησκεία τους. Αλλά αργότερα έδιωξε από τη Λευκάδα τον ορθόδοξο αρχιεπίσκοπο. Τη δεκαετία 1350-1360 Αλβανικές φυλές κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα της Ηπείρου, την περίοδο 1375-1395 έκαναν συχνές επιθέσεις στο νησί. Ο Κάρολος Α΄ Τόκκος έκανε τη Λευκάδα πρωτεύουσα του βασιλείου του το οποίο περιείχε εκτός από τα νησιά και πολλές γειτονικές ηπειρωτικές περιοχές, ενίσχυσε σημαντικά την οχυρωμένη πόλη. Ο πρίγκιπας της Αχαΐας Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας επιτέθηκε στη Λευκάδα και το κάστρο της με Αλβανούς μισθοφόρους (1413), ηττήθηκε με τη βοήθεια της Δημοκρατίας της Βενετίας. Η Οθωμανική αυτοκρατορία κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της Ηπείρου και λεηλάτησε τη Λευκάδα σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισαν οι Τόκκοι να την παραχωρήσουν στη Βενετία. Οι Τόκκοι βλέποντας τον Οθωμανικό κίνδυνο αποφάσισαν να γίνουν υποτελείς του Οθωμανού σουλτάνου. Ο τελευταίος εκπρόσωπος της δυναστείας Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος διατήρησε την κυριαρχία του με τον γάμο του με τη Μίλιτσα Μπράνκοβιτς ανεψιά της θετής μητέρας του Οθωμανού αυτοκράτορα Μωάμεθ του Πορθητή, όταν πέθανε παντρεύτηκε τη Φραντσέσκα Μαρζάνο από την Αραγωνία. Το ζεύγος έγινε σύντομα μισητό από τον τοπικό πληθυσμό για την πολύ ψηλή φορολογία. Ο Οθωμανός ναύαρχος Γκεντίκ Αχμέντ Πασσά κατέλαβε τη Λευκάδα, την Κεφαλλονιά και τη Ζάκυνθο (1479), οι περισσότεροι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη επειδή ο Μωάμεθ ο Πορθητής ζητούσε να μεγαλώσει η πρωτεύουσα του. Τουρκοκρατία Οι Οθωμανοί έδωσαν στο νησί το όνομα Λευκάδα, έκαναν το κάστρο πρωτεύουσα του νησιού όπου ζούσε ολόκληρος ο πληθυσμός. Στην Οθωμανική αυτοκρατορία αρχικά διοικήθηκε από έναν Καζά, αργότερα εισήλθε στο Σαντζάκι του Κάρλελι κατόπιν (1550) στο Εγιαλέτι του Αρχιπελάγους υπό την ηγεσία του ναυάρχου του Οθωμανικού Πολεμικού Ναυτικού Καπουντάν Πασσά. Ο Καζάς της Λευκάδας δεν είχε την εξουσία μόνο στο νησί αλλά και στην απέναντι Ακαρνανική γη. Οι Βενετοί κατέλαβαν σύντομα το νησί όταν ξέσπασε ο Β΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος (1502-1503) αλλά με την ειρηνική συνθήκη που ακολούθησε η Λευκάδα παραχωρήθηκε ξανά στους Οθωμανούς. Με 1000 περίπου κατοίκους η Λευκάδα ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός στο Σαντζάκι, παρείχε 111 στρατιώτες και 9 πυροβολητές. Στην Οθωμανική περίοδο η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Λευκάδας παρέμειναν χριστιανοί, οι Μουσουλμάνοι ήταν ελάχιστοι στο διοικητήριο και στις φρουρές μέσα στο κάστρο όπου μόνο εκεί υπήρχε τζαμί. Ο Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής αποφάσισε να αντιμετωπίσει την έλλειψη νερού στο νησί με την κατασκευή μεγάλου υδραγωγείου μήκους 2 χιλιομέτρων. Το υδραγωγείο αυτό έφερνε νερό στην τοιχισμένη πόλη και στην πολύ μεγαλύτερη ανοιχτή πόλη έξω από το κάστρο με 700-800 σπίτια, ήταν το μεγαλύτερο έργο των Οθωμανών στα Βαλκάνια. Στην κορυφή του υδραγωγείου υπήρχε μονοπάτι που οδηγούσε στη μοναδική πρόσβαση του νησιού με την απέναντι στεριά. Με την ήττα των Οθωμανών στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου η Ιερά Συμμαχία προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει το νησί. Ο Καπουντάν Πασάς ενίσχυσε περισσότερο τις οχυρώσεις και το κάστρο, το μετέτρεψε σε εξαγωνικό με μεγάλους πύργους που έγιναν έδρες του πυροβολικού. Τον 17ο αιώνα η Λευκάδα έγινε ξεχωριστό Σαντζάκι μέσα στο Εγιαλέτι του Αρχιπελάγους, ο γνωστός μουσουλμάνος Γεωγράφος Εβλιγιά Τσελεμπή γράφει ότι την περίοδο από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα πέρασε για λίγο στο Εγιαλέτι του Μορέα. Ο Τσελεμπή επισκέφτηκε το νησί (1670) και κατέγραψε αναλυτικά τις οχυρώσεις και την πόλη που το Ισλάμ είχε σημειώσει σημαντική πρόοδο. Η οχυρωμένη πόλη σύμφωνα με τον Τσελεμπή είχε 5 Τεμένη της Παρασκευής ανάμεσα στα οποία υπήρχε και ένα Αυτοκρατορικό Τέμενος, μια εκκλησία που μετατράπηκε σε τζαμί, ένα μικρότερο τζαμί, ένας Μεντρεσές, δύο σχολεία, ένα λουτρό και πέντε δημόσιες πηγές. Στην οχυρωμένη πόλη με τα 200 πέτρινα σπίτια ο πληθυσμός ήταν καθαρά μουσουλμανικός, στα δύο προάστια στα ανατολικά και δυτικά ο πληθυσμός ήταν μεικτός. Το δυτικό προάστιο ήταν το μεγαλύτερο με 300 οικίες ενώ υπήρχαν 40-50 οικίες στο ανατολικό, υπήρχαν ένα ξύλινο τζαμί, ένας Τεκές, ένας Μακτάμπ, δύο Καραβανσεράι και επτά μικρότερες εκκλησίες. Ο Τσελεμπή σημειώνει ότι υπήρχαν διάσπαρτα πολλά οινοπωλεία από τα οποία αγόραζαν τόσο η φρουρά όσο και οι κάτοικοι. Άλλο ένα προάστιο εντοπίστηκε στη Λευκάδα με 700 οικίες, όλοι οι κάτοικοι ήταν χριστιανοί και είχαν 20 εκκλησίες. Οι περιγραφές του Τσελεμπή για την Οθωμανική Λευκάδα ταίριαζαν σημαντικά με άλλους γεωγράφους στην εποχή του όπως ο Ζακόμπ Σπον και ο Τζορτζ Γουέλερ, η πόλη είχε 5.000-6.000 κατοίκους στη συντριπτική τους πλειοψηφία Έλληνες και Τούρκοι. Ο Τσελεμπή καταλήγει ότι στη Λευκάδα πραγματοποίησαν οι Οθωμανοί "τα δύο μεγαλύτερα έργα αστικής και στρατιωτικής αρχιτεκτονικής στα δυτικά Βαλκάνια". Το πρώτο ήταν το υδραγωγείο που κατασκεύασε ο Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής και το δεύτερο το "κάστρο της Σάντα Μαύρα" που οικοδόμησε ο Σουλτάνος Σελίμ Β΄. Ενετοκρατία Ο Φραντσέσκο Μοροζίνι κατέκτησε το νησί όταν ξέσπασε ο ΣΤ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος ύστερα από σύντομη πολιορκία (1684) για λογαριασμό της Δημοκρατίας της Βενετίας. Ο Μοροζίνι κατεδάφισε τον οικισμό μέσα στο κάστρο και τους δύο οικισμούς έξω από αυτόν, η μοναδική πόλη που παρέμεινε στο νησί ήταν η "Αμαξική" η οποία θα εξελιχθεί τον 19ο αιώνα στη σύγχρονη πρωτεύουσα. Οι Βενετοί κατεδάφισαν επίσης όλα τα κτίρια της Λευκάδας που είχαν σχέση με το Ισλάμ. Τη δεκαετία του 1710 οι Βενετοί ανακαίνισαν τα τείχη του κάστρου προσθέτοντας δικές τους πλευρές στο μεσαιωνικό που είχαν κατεδαφίσει. Όταν ξέσπασε ο Ζ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος με τον οποίο οι Οθωμανοί ανακατέλαβαν την Πελοπόννησο οι Βενετοί της Κέρκυρας εγκατέλειψαν το νησί για να υπερασπιστούν την Κέρκυρα, όταν διασώθηκε η Κέρκυρα ανακατέλαβαν εύκολα και τη Λευκάδα. Η κυριαρχία των Βενετών ήταν συνεχής στη Λευκάδα μέχρι την πτώση της Δημοκρατίας (1797), σημειώθηκε μόνο μια επανάσταση (1769). Οι Βενετοί υποστήριζαν, αναγνώριζαν και επέτρεπαν στα Επτάνησα την τοπική τους αυτονομία, δημιουργώντας τοπικές αυτοδιοικήσεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει την έλλειψη επιρροής των βενετσιάνικων στοιχείων στις υποδομές και τον τρόπο ζωής των κατοίκων του κάθε νησιού. Στοιχεία που είναι έντονα ακόμα και σήμερα. Νεότερη Ιστορία Το 1797, η Γαλλία με αρχηγό τον Ναπολέων Βοναπάρτη καταλαμβάνει τη Λευκάδα, όπως και τα υπόλοιπα Επτάνησα. Τα οικονομικά μέτρα των Γάλλων Δημοκρατικών όμως είναι αβάσταχτα για τους ντόπιους πολίτες και προκαλούν δυσαρέσκεια. Το 1798, οι Ρωσοτούρκοι κάνουν επέλαση στο Ιόνιο και παίρνουν υπό την κυριαρχία τους τα Επτάνησα. Το 1807 η Λευκάδα και όλα τα νησιά του Ιονίου περνούν στα χέρια της Γαλλίας, η οποία έχει αλλάξει το πολίτευμά της, έχοντας δημιουργήσει ένα αυτοκρατορικό καθεστώς. Την ίδια χρονιά γίνεται σύναξη των οπλαρχηγών στο Φρύνι και στην Παναγία τη Βλαχέρνα και στη συνέχεια ακολουθεί το γλέντι στην παραλία του μαγεμένου. Το 1810, οι Βρετανοί κυριεύουν το νησί και μέχρι το 1814 έχουν καταλάβει όλα τα Επτάνησα. Τα αυστηρά μέτρα και οι αυταρχικοί νόμοι των Άγγλων όμως, έχουν ως συνέπεια τις αντιδράσεις των πολιτών με αποτέλεσμα να υπάρχουν επαναστάσεις και εξεγέρσεις, όπως εκείνη των Λευκαδιτών το 1819 που καταπολεμήθηκε με βιαιότητα και βαρβαρότητα. Το 1864, η Λευκάδα μαζί με τα άλλα Ιόνια νησιά, σύμφωνα με τις συνθήκες του 1863 και 1864, παραχωρείται επίσημα στην Ελλάδα και τα Επτάνησα μετά από πολλούς αιώνες ξένων κατοχών είναι πλέον ελεύθερα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, εγκαθίστανται στην πόλη της Λευκάδας Μικρασιάτες πρόσφυγες. Αρχικά πολλοί κατοίκησαν στο κάστρο της Αγίας Μαύρας ενώ δημιουργήθηκε στην πόλη ο συνοικισμός κοντά στον Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελίστριας, που ονομάζεται Προσφυγικά. Το 1963 ήταν που ο Έλληνας μεγιστάνας Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε το Σκορπιό, μια μικρή νησίδα που βρίσκεται απέναντι από τις ανατολικές ακτές της Λευκάδας και πιο συγκεκριμένα στο κοσμοπολίτικο Νυδρί, το οποίο απέκτησε, έκτοτε, παγκόσμια φήμη, φιλοξενώντας κατά καιρούς πλήθος επισκεπτών αλλά και προσωπικοτήτων από όλη την υφήλιο. Μάλιστα, οι κάτοικοι της περιοχής, για να τιμήσουν τον Έλληνα εφοπλιστή, έχτισαν προς τιμήν του ένα άγαλμα, το οποίο κοσμεί την πλατεία του χωριού.     Η πόλη της Λευκάδας                    Η πλωτή γέφυρα - Η σύνδεση με την ηπειρωτική χώρα     Πόρτο Κατσίκι                                                               Το κάστρο της Αγίας Μαύρας. Αξιοθέατα Λίγο έξω από την πόλη και απέναντι ακριβώς από την πλωτή γέφυρα (το άνοιγμά της είναι 40 μέτρα) βρίσκεται το ενετικό κάστρο της Αγίας Μαύρας. Το κάστρο αποτελεί πρότυπο οχυρωματικής τέχνης. Μέσα στην πόλη υπάρχει το αρχαιολογικό μουσείο, το οποίο στεγάζει έργα τέχνης, καθώς κι ευρήματα από την παλαιολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους και η Μαρίνα Λευκάδας, η οποία θεωρείται από τις μεγαλύτερες και από τις πιο οργανωμένες στη Μεσόγειο. Στην είσοδο της πόλης, δίπλα στο λιμάνι, βρίσκεται το περίφημο πάρκο των ποιητών (οι ντόπιοι συνηθίζουν να το αποκαλούν Μποσκέτο), το οποίο φιλοξενεί τις προτομές σπουδαίων προσωπικοτήτων του νησιού: (Βαλαωρίτης, Σικελιανός, Λευκάδιος Χερν, Δημήτριος Γολέμης, Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου), οι οποίοι άφησαν εποχή με την καλλιτεχνική τους αύρα και τα θαυμαστά έργα τους. Αξίζει όμως κανείς να περπατήσει πάνω στην ξύλινη γέφυρα που είναι κτισμένη πάνω από το κανάλι, που βρίσκεται μπροστά ακριβώς από τον πεζόδρομο με τα καφέ-μπαρ, δίπλα από τον λιμένα της πόλης. Οι κάτοικοι την αποκαλούν γέφυρα των στεναγμών ή γέφυρα των ερωτευμένων. Χτίστηκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και με την αρχιτεκτονική της δίνει βενετσιάνικο αέρα στην πόλη. Στην παραλία της Γύρας, κοντά στην πόλη, βρίσκονται οι τέσσερις ανεμόμυλοι από τους δώδεκα που υπήρχαν παλιά, οι οποίοι μέχρι και τα τέλη του 20ου αιώνα άλεθαν μεγάλες ποσότητες σιτηρών, προερχόμενα κυρίως από τη Ρωσία. Κοντά στο χωριό Φρύνι, λίγο έξω από την πόλη βρίσκεται η Ιερά Μονή Φανερωμένης, που αποτελεί μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης. Δυο χλμ νότια της πόλης υπάρχει η περιοχή του Καλλιγονίου, η οποία περιλαμβάνει τα ερείπια που σώζονται από την προϊστορική πόλη Νήρικος. Ο συγκεκριμένος τόπος έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος. Εκτός από αυτά όμως, ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει και τα πανέμορφα φυσικά τοπία που διαθέτει το νησί. Οι παραλίες αστείρευτης ομορφιάς, για τις οποίες η Λευκάδα είναι γνωστή παγκοσμίως, αφού πολλές από αυτές έχουν ψηφιστεί επανειλημμένα από τουριστικούς οδηγούς ως οι καλύτερες της Μεσογείου, με πιο γνωστές το Πόρτο Κατσίκι και τους Εγκρεμνούς, αποτελούν πόλο έλξης πολλών εκατομμυρίων τουριστών ανά τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης και οι καταρράκτες στο Δημοσάρι, λίγο έξω από το Νυδρί, καθώς και το Φαράγγι της Μέλισσας στο δήμο Σφακιωτών. Το ακρωτήριο Λευκάτα, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του νησιού, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του και προκαλεί θαυμασμό σε όσους το επισκέπτονται. Στη Λευκάδα υπάρχουν αιωνόβια πλατάνια όπως ο πλάτανος στο Φρύνι και ο πλάτανος στη Μητρόπολη Λευκάδας. Το πρώτο μουσείο στον Ευρωπαϊκό χώρο για το Λευκάδιο Χερν εγκαινιάσθηκε ως Ιστορικό Κέντρο Λευκάδιου Χερν στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας, στις 4 Ιουλίου 2014. Το Μουσείο περιλαμβάνει πρώτες εκδόσεις, σπάνια βιβλία και ιαπωνικά συλλεκτικά αντικείμενα. Στεγάζεται σε ανακαινισμένη αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας. Ο επισκέπτης με τη βοήθεια φωτογραφιών, κειμένων, εκθεμάτων μπορεί να περιηγηθεί στις σημαντικές στιγμές της εντυπωσιακής ζωής του Λευκάδιου Χερν αλλά και στους πολιτισμούς της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ιαπωνίας του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα μέσα από το ανοιχτό μυαλό των διαλέξεων, των κειμένων και των ιστοριών του Χέρν. Για τη δημιουργία του Ιστορικού Κέντρου Λευκάδιου Χερν συνέβαλαν οι Δήμοι Kumamoto, Matsue, Shinjuku, Yaizu, το Πανεπιστήμιο Toyama, η οικογένεια Κοϊζούμι και άλλοι από Ελλάδα και Ιαπωνία. Σημαντικά πρόσωπα Η Λευκάδα θεωρείται η πατρίδα των ποιητών και γενικότερα των καλλιτεχνών. Σπουδαίοι άνθρωποι που έχουν γράψει ιστορία με τα έργα τους, όχι μόνο στη Λευκάδα, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο. Κάποια σημαντικά πρόσωπα είναι οι: (σε χρονολογική σειρά)      - Σπυρίδων Βεντούρας (1761-1835) ζωγράφος της Επτανησιακής Σχολής      - Ιωάννης Ζαμπέλιος, δικαστικός, συγγραφέας, Φιλικός (1787 - 1856)      - Σπυρίδων Ζαμπέλιος, ιστορικός (1815 - 1881)      - Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ποιητής και πολιτικός (1824 - 1879)      - Λευκάδιος Χερν, ποιητής και συγγραφέας (1850- 1904), εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας      - Δημήτριος Γολέμης, αθλητής (1877 - 1941), χάλκινος Ολυμπιονίκης το 1896, στα 800 μ.      - Άγγελος Σικελιανός, ποιητής (1884 - 1951)      - Μάρκος Τσαρλαμπάς, πολιτικός - δικηγόρος - πρόξενος Γαλλίας (1894 - 1964)      - Ξενοφών Γρηγόρης, πολιτικός (1902-1988)      - Τζαβαλάς Καρούσος, ηθοποιός (1904 - 1969)      - Γεράσιμος Γρηγόρης, λογοτέχνης (1907 - 1985)      - Απόστολος Λευκάδιος (Απόστολος Χαμοσφακίδης), ζωγράφος (1910-1979)      - Νίκος Σβορώνος, ιστορικός (1910 ή 1911 - 1989)      - Θεόδωρος Στάμος, ζωγράφος, πρωτοπόρος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού (1922 - 1997)      - Απόστολος Σάντας, Ήρωας της Εθνικής Αντίστασης (1922 - 2011)      - Πανταζής Κοντομίχης, φιλόλογος, συγγραφέας, λαογράφος (1924-2005)      - Ξενοφών Κατωπόδης, Ήρωας της Εθνικής Αντίστασης (1924 - 2015)      - Δέσποινα Θεμελή-Κατηφόρη, ιστορικός (1931 - 1988)      - Αριστόξενος Σκιαδάς, καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών (1932 - 1994)      - Απόστολος Κακλαμάνης, πολιτικός (1936-)      - Γεώργιος Κτενάς, πολιτικός, ιατρός ακτινολόγος (1936-2004)      - Αλέξανδρος Παναγούλης, πολιτικός, ποιητής (1939 - 1976)      - Ηλίας Λογοθέτης, ηθοποιός (1939-)      - Γεράσιμος Κακλαμάνης, μαθηματικός-συγγραφέας (1940-2003)      - Αγνή Μπάλτσα, τραγουδίστρια της όπερας (1944-)      - Γιάννης Κονιδάρης, εκδότης (1947 - 2007)      - Γεώργος Κοντογιώργης, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, συγγραφέας (1947-)      - Δημήτριος Παξινός, δικηγόρος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (1949-)      - Γιάννης Σολδάτος, συγγραφέας, σκηνοθέτης, εκδότης (1952-)      - Έλλη Στάη, δημοσιογράφος (1954-)      - Ηλίας Γεωργάκης, λογοτέχνης-δημοσιογράφος (1960-)      - Νίκη Λυμπεράκη, δημοσιογράφος (1982-)      - Ευαγγελία Αραβανή, παρουσιάστρια, Σταρ Ελλάς το 2005 (1985-)      - Κωνσταντίνος Αργυρός, τραγουδιστής (1986-)      - Χρήστος Δενδρινός, Τραγουδοποιός Συγγραφέας Ποιητής      - Σμαράγδα Καρύδη, ηθοποιός